Rijden langs de grenzen.
In het vooruitzicht van 2023 heb ik besloten om in het voorjaar een korte drie daagse vakantie langs de grens van de Nederland en Duitsland te maken richting Mook. Mijn doel is om zo dicht mogelijk bij de grens te komen en zoveel mogelijk over binnenwegen te rijden, waarbij ik eventueel ook onverharde wegen zal verkennen (hoewel ik dit niet actief zal opzoeken).
Het is niet mijn doel om zo ver mogelijk te komen, maar om mijn nieuwe uitrusting te testen. Ik heb onlangs mijn motoruitrusting vernieuwd en de koffers van mijn motor vervangen door de Givi GRT709 zadeltassen (2 x 35 liter) en twee Givi GRT722 zijframe tassen (2 x 8 liter).
De keuze voor tassen was een bewuste keuze. Allereerst zijn ze groter en gemakkelijker in te laden dan de koffers die ik eerder had. Bovendien verminderen tassen het risico op letsel aan mijn benen bij een eventuele val.
Wat een mooie reis had moeten worden is geëindigd in een grote deceptie. Het begon goed, met mooi weer om te rijden en een rustige route langs binnenwegen. Ik maak de eerste foto voor de Broere kerk in Bolsward. Op dat moment begint mijn korte motorvakantie pas echt.
Terwijl ik door het Noord-Nederlandse landschap toer, mijmer ik al over hoe het zal zijn wanneer ik over een paar weken naar Santiago de Compostella ga. Twee tot drie weken solo op de motor, zonder iemand anders met wie ik kan discussiëren, behalve mezelf. Eigenlijk is dat op dit moment niet anders. De communicatie van mijn helm staat uit, dus geen radio of andere afleidingen in mijn hoofd, alleen het vertrouwde brommen van mijn
motor. Mijn gedachten dwalen af en ik bedenk wat ik allemaal bij me heb. Heb ik alles meegenomen, ben ik niets vergeten, enzovoort.
Dan realiseer ik me dat als dit het enige is waar ik me druk over maak, ik een bijzonder goed leven heb. Met deze gedachte vervolg ik mijn tocht, verlaat ik Friesland en rij ik Drenthe binnen. Ik besluit redelijk vroeg te lunchen, vlak bij de Duitse grens, midden in de natuur, zonder allerlei omgevingsgeluiden en de drukte van anderen om me heen. Dit zou een perfecte plek zijn om wild te kamperen, maar het is nog veel te vroeg en ik heb pas net 150 kilometer afgelegd.
Op een afstand van 15 kilometer, net voorbij Barger-Compascuum, slaat het noodlot genadeloos toe. Ik volg al een tijdje een koeriersdienst-vrachtwagentje. De weg is hier slechts 60 kilometer per uur en niet bijzonder breed, dus ik heb geen enkele intentie om in te halen. Plotseling en zonder enige waarschuwing trapt de bestuurder van het vrachtwagentje vol op de remmen. Ik heb genoeg afstand om rustig achter hem tot stilstand te komen. Op het moment dat ik op zo'n acht tot tien meter achter hem tot stilstand kom en mijn voeten aan de grond zet, geeft de koerierswagen ineens vol gas in achteruit. Ik had werkelijk geen enkele kans en nadat ik geraakt was alleen nog van mijn motor af springen en de berm in duiken nadat de botsing plaatsvond. De chauffeur heeft mij nooit gezien en waarschijnlijk heeft hij ook niet in zijn spiegels gekeken tijdens het rijden, anders had hij geweten wat er achter hem zat.
Het verhaal eindigt hier. Mijn motor lijkt total loss te zijn, met meer dan €7000,- aan schade. Mijn korte vakantie is verpest en de langverwachte reis naar Santiago de Compostella kan ik ook wel op mijn buik schrijven. Gelukkig ben ik er redelijk ongeschonden vanaf gekomen, met slechts een weekje last van mijn spieren en een pijnlijk rechteronderbeen.
“De verborgen tol van onschuldig slachtofferschap"
Als je betrokken raakt bij een ongeval waarbij je duidelijk niet de schuldige partij bent, zou je verwachten dat gerechtigheid zegeviert en je recht wordt gedaan. Echter, de harde realiteit is dat ondanks je onschuld, je aan alle kanten als slachtoffer wordt geraakt. Een treffend voorbeeld hiervan is wanneer je, goed onderhouden motor volledig total loss wordt verklaard.
Het verlies van een motor gaat verder dan alleen de emotionele band die je ermee hebt opgebouwd. Het financiële aspect speelt ook een grote rol. Bij het kopen van een vervangende motor wordt al snel duidelijk dat een gelijkwaardig exemplaar altijd duurder is. De prijzen zijn gestegen en de zoektocht naar een vergelijkbaar voertuig kan een financiële tegenvaller betekenen.
Mocht je er toch voor kiezen om je beschadigde motor te laten repareren, dan ben je nog steeds niet uit de problemen. Je zult altijd een motor hebben die ooit schade heeft opgelopen, wat van invloed kan zijn van de waarde. Hoe je het ook bekijkt, je lijdt altijd verlies.
Naast de materiële schade zijn er ook andere gevolgen waar vaak geen vergoeding tegenover staat. Denk bijvoorbeeld aan geplande vakanties die abrupt moeten worden geannuleerd deze worden niet meegerekend in de vergoedingen die je ontvangt.
En alsof dat nog niet genoeg is, krijg je vaak te horen: "Gelukkig mankeer je zelf niets." Maar hoezo is dat een troost? Het feit dat je geen fysieke verwondingen hebt opgelopen, betekent niet dat je niet getroffen bent. Het mentale en emotionele leed dat gepaard gaat met het verlies van je motor en de onzekerheid over de afhandeling van de zaak zijn lasten die niet te onderschatten zijn.
Wekenlang wachten op de beslissing van de verzekering brengt ook stress met zich mee. Wordt de dagwaarde van je motor en de beschadigde tassen vergoed, of wordt de motor gerepareerd? In beide gevallen ben je de verliezer. De wachttijd en onzekerheid zorgen voor extra frustratie.
Als onschuldig slachtoffer van een ongeval ben je aan alle kanten geraakt, zowel financieel als emotioneel. Je moet dus ongewild betalen voor andermans fouten.
