Motor reizen 2022
Voorwoord:
Na een door corona beperkt 2021 kunnen we eindelijk uitkijken naar mooie perspectieven voor onze motor vakanties. En dit jaar staat er iets bijzonders op de planning: een rondreis door het adembenemende Zuidwest Noorwegen, het land van de fjorden en de watervallen. We zijn druk bezig met de voorbereidingen en hebben de boot al geboekt. Vanaf 22 april 2022 is de “Holland Norway Lines” in de vaart, die drie keer per week van Eemshaven naar Kristiansand en vice versa vaart.
Ons doel is om twee weken lang te genieten van deze prachtige rondreis. We hebben de keuze om te kamperen op campings of wild te kamperen, afhankelijk van wat we tegenkomen. We koken ook zelf, niet alleen om kosten te besparen, maar ook omdat het gewoon leuk is. Hoewel Noorwegen geen culinaire hoogstandjes biedt, is het land wel uitermate geschikt voor outdoor activiteiten.
We hebben een lijst samengesteld van alle bezienswaardigheden die we zouden willen bezoeken, maar we zijn ons ervan bewust dat we misschien niet alles kunnen afvinken en dat is prima. Onze twee belangrijkste doelen zijn in ieder geval de beroemde “Preikestolen en de Trollstigen”. Met deze spectaculaire hoogtepunten en de majestueuze Noorse landschappen om ons heen, zijn we ervan overtuigd dat deze motorvakantie een onvergetelijke ervaring zal worden.
Noorwegen.
Het plan:
Onze route begint vanaf Kristiansand, waar we met ons avontuur zullen starten richting de indrukwekkende Preikestolen. Vanaf daar zullen we onze reis voortzetten naar de Jostedalbreen, en als we genoeg tijd hebben, gaan we wellicht naar Bergen, het Geirengerfjord en de Trollstigen. De prachtige Atantic road staat ook op ons lijstje, voordat we weer terugkeren naar het zuiden.
Ons reisplan is echter niet in beton gegoten en we zijn bereid om het ter plaatse aan te passen als we onderweg iets interessants tegenkomen. Het enige wat vaststaat, is dat we op tijd terug moeten zijn voor de boot. Voor we Kristiansand bereiken, willen we ook graag Borgsund bezoeken om een van de Noorse staafkerken te bewonderen.
En als laatste, voordat we onze reis afsluiten met een tocht naar Kristiansand, zullen we een prachtige tocht maken door de Hardangervidda. We hebben bewust gekozen om niet vast te houden aan een strikt reisschema, zodat we flexibel kunnen zijn in ons doen en laten. Als er een plek is waar we langer willen blijven, of als we juist sneller willen reizen, dan passen we ons plan aan. Op deze manier hopen we optimaal te kunnen genieten van al het moois dat Noorwegen te bieden heeft.
Overnachten:
Het doel van onze motorvakantie in Noorwegen is om te kamperen, zowel op campings als in de vrije natuur door middel van wildkamperen. Hoewel Noorwegen voldoende campings heeft, voegt wildkamperen toch een extra dimensie van vrijheid toe aan de reis.
In enkele landen van Europa is wildkamperen toegestaan, waaronder Noorwegen, Zweden, Finland, IJsland en Schotland. Deze landen hebben het 'allemansrecht' of 'freedom to roam' in hun wetgeving opgenomen. Dit houdt in dat iedereen die in de open lucht reist, daar mag verblijven en het land mag gebruiken, ongeacht wie de eigenaar van het land is.
Het allemansretten is een belangrijk onderdeel van de Scandinavische cultuur. Voor Noren is het normaal om hun eigen weg te zoeken in de natuur en veel tijd buiten door te brengen, zowel in de zomer als in de winter. Het is echter belangrijk om te onthouden dat 'het land' verwijst naar ongecultiveerd land en dat kamperen niet is toegestaan in iemands tuin of op weilanden.
Bij wildkamperen is het belangrijk om de basisregel te onthouden: "laat geen afval achter". Dit betekent dat als je weer vertrekt, het niet zichtbaar mag zijn dat je daar kampeerde en geen afval moet achterlaten. Het afval moet worden meegenomen en in een openbare prullenbak worden weggegooid.
Het komt er in het kort op neer dat:
- Je begraaft je grote boodschap, wc-papier gaat mee in de afvalzak of je verbrand het.
- Urineren doe je op ruime afstand van water, omdat dit water door anderen als drinkwater gebruikt kan worden.
- Je breekt geen takken af van levende bomen.
- Je zaagt geen bomen om.
- Je maakt alleen een kampvuur als dit is toegestaan en veilig is.
- Je zet buiten geen radio aan tijdens het wildkamperen.
- Je kampeert altijd minimaal op 150 meter afstand van bebouwing.
Dit in het kort over het wildkamperen in Noorwegen. Wil je hierover meer weten, dan is er over dit onderwerp ruim voldoende informatie te vinden op het internet.
De reis.
Noorwegen, het land met de vele watervallen.
Noorwegen, het land met de vele tunnels.
Noorwegen, het land met de vele verschillende landschappen.
Noorwegen, het land met de vele bochtige wegen.
Noorwegen, het land met de vele veerbootjes.
Zomaar een paar superlatieven die ons tijdens de reis op zijn gevallen en in ons geheugen gegrift blijven staan. Ongetwijfeld kan het rijtje nog veel langer gemaakt worden, maar op de motor beleef je dit intens.
Dag 1.
Bolsward - Eemshaven (130 km.)
We zijn begonnen aan onze reis en hoewel de start niet bijzonder spannend was, hebben we een strakke planning om op tijd bij de veerboot in Eemshaven te zijn. Het is geen lange rit, maar we moeten ons wel houden aan de tijd. We zouden de snelste route kunnen nemen, maar we hebben besloten om een rustige route te nemen en te genieten van het landschap. We hebben als doel om te stoppen bij Lauwersoog voor een lunch en om vast te wennen aan Noorwegen, dus we bestellen een heerlijke kop koffie en kibbeling.
We zijn ruim op tijd bij de haven, maar we zijn niet de enige. Er zijn al veel motorrijders die wachten en er komen er nog veel meer aan. Gelukkig verloopt de douanecontrole soepel.
Het tonen van ons ticket en paspoort en het ontvangen van onze hut-kaart is voldoende en we sluiten aan in de rij van motorrijders.
Als motorrijder moet je er rekening mee houden dat je niet als eerste aan boord van de veerboot mag gaan. Op zowel de heen- als terugreis worden de motoren als laatste aan boord gelaten en dienen zij als opvulling voor de beschikbare ruimte. Het is aan de motorrijder om de eigen motor vast te zetten. Hoewel de laders van het schip de motoren nalopen en deze beter vastzetten indien nodig.
Na het vastzetten van de motor we op zoek gaan naar onze hut en kan de luxe reis naar Kristiansand beginnen. Beginnend met een bezoek aan het zonnedek om de afvaart mee te maken en vervolgens een verkenningstocht langs de verschillende winkels, bars en eetgelegenheden aan boord.
Wij hebben ervoor gekozen om onze reis inclusief dinerbuffet te boeken. Hier kun je onbeperkt genieten van het eten en zijn de drankjes bij de maaltijd inbegrepen. Het wordt een culinaire avond waarbij je kunt genieten van het prachtige uitzicht op zee. Wij kijken uit naar alles wat Noorwegen te bieden heeft en zijn er klaar voor om een geweldige reis te maken.
Op deze veerboten zijn de prijzen van de verschillende voorzieningen zoals gebruikelijk wat hoger dan normaal. Wij hebben ervoor gekozen om ons eigen ontbijt mee te nemen, omdat de prijs van het ontbijt aan boord niet in verhouding staat tot wat wij gewoonlijk eten. Het is dan ook goed om te realiseren dat de kosten aan boord snel kunnen oplopen en dat het verstandig kan zijn om hiermee rekening te houden bij het plannen van je vakantiebudget. Met een beetje voorzichtigheid kun je echter nog steeds genieten van alle gemakken die deze veerboten bieden, zonder dat het ten koste gaat van je vakantiegeld.
Dag 2.
Kristiansand - Jopeland (260 km.)
Bij aankomst in Kristiansand verloopt het van boord gaan redelijk vlot en worden de motorrijders als een van de eersten van boord gehaald. Na het verlaten van de boot zoeken we even naar het beginpunt van onze route en beseffen we dat we waarschijnlijk nog wel eens verkeerd zullen rijden. Het weer is regenachtig en tijdens de overtocht zagen we al flinke onweersbuien aan ons voorbij gaan.
Ons eerste doel is om naar de Preikestolen te rijden, maar de route gaat direct al over allerlei kleine wegen en tot onze verrassing worden we geconfronteerd met onverharde wegen. Deze wegen bestaan niet alleen uit gravel, maar ook uit een soort rode modder die doordrenkt is met vocht, waardoor onze banden helemaal verzadigen en we grip verliezen. We besluiten dat we onze route moeten aanpassen en dit soort wegen moeten vermijden. Ik heben in ieder geval alle rijmodi van mijn motor kunnen testen, of ik dat nu leuk vond laten we even in het midden.
Route, Kristiandsand - Jopeland.
Het tweede nadeel van de erg smalle en kronkelige wegen die soms abrupt eindigen, is dat het aanzienlijk meer tijd in beslag neemt. Als we zo doorgaan, halen we onze doelen zeker niet. Gelukkig biedt de betrouwbare TomTom rider snel uitkomst en wordt de route aangepast.
We ontdekken al snel dat er in Noorwegen veel tunnels zijn en dat we regelmatig een veerboot tegenkomen op onze route. Voor de overtochten met de motor moeten we meestal tol betalen, soms contant en soms wordt er een foto van ons kenteken gemaakt en krijgen we de rekening achteraf thuisgestuurd, die automatisch van onze rekening wordt afgeschreven.
Naarmate we verder naar het noorden reizen, worden de bergen langs de fjorden steiler en hoger. Het landschap is nog niet het soort ansichtkaart-achtige plaatjes dat je vaak ziet, maar het is zeker uitdagend rijden en dit zal de komende dagen alleen maar meer worden. Ondanks ons late vertrek uit Kristiansand hebben we vandaag toch een behoorlijke afstand afgelegd. Dit komt mede doordat we door het druilerige weer niet vaak zijn gestopt. Al met al was het een mooie eerste dag van onze reis.
Dag 3.
Jopeland - Hildal (212,5 km.)
Vandaag was ons beoogde doel om te wandelen (klimmen) naar de Preikestolen, wat een van de hoogtepunten is van een reis door Zuid-Noorwegen. Helaas regent het op de westkust van Noorwegen, terwijl het elders in Europa volop zomer is. Het heeft vannacht flink geregend en het blijft vandaag doorgaan. Na advies te hebben ingewonnen bij het receptie team op de camping, hebben we besloten om de beklimming te annuleren. Het beklimmen van deze berg in deze weersomstandigheden wordt niet geadviseerd voor onervaren mensen. Bovendien betekenen de lage wolken dat er vrijwel geen kans is op een goed uitzicht op de Lysefjord.
De Preikestolen of Prekestolen is een klif, die 604 meter boven de Lysefjord uitsteekt. Preikestolen is gelegen in de Noorse gemeente Sandnes in de provincie Rogaland.
We zullen nu onze spullen inpakken (gelukkig is het momenteel droog) en onze reis voortzetten zoals gepland. We houden echter de optie open om terug te keren naar deze regio om de Preikestolen alsnog te bezoeken als het weer verbetert. We hebben onze regenkleding vanaf het begin aangetrokken en zullen deze nog een aantal dagen moeten dragen.
Route, Jopeland - Hildal.
Bij de voorbereiding van deze reis hebben we onze standaard motoruitrusting uitgebreid met degelijke regenkleding. Niet omdat onze motorpakken niet waterdicht zijn, maar als je een groot deel van de dag in de regen rijdt, wordt je pak zwaar en koud. Bovendien wil je geen nat motorpak in je tent hebben, want dan wordt het nooit meer droog. We zijn blij dat we deze keuze hebben gemaakt en we kunnen het iedereen aanraden die langere motorreizen maakt.
Vandaag volgen we een route die ons eerst naar Hjelmeland brengt, waar we de veerboot nemen naar Nesvik en vervolgens verder reizen naar Sand, Roldal, Skarde en onze overnachtingsplaats in Hildal bereiken. Het begin van de route is relatief saai, althans naar Noorse maatstaven, maar zodra we de veerboot naar Nesvik nemen, verandert het landschap steeds meer. De bergen worden hoger en we zien steeds vaker eeuwige sneeuw op de toppen verschijnen. Na elke tunnel of bocht ziet de wereld er hier anders uit en we stoppen slechts een paar keer om foto's te maken en om onze benzinetank bij te vullen. Dit laatste is echter vrij duur, omdat de benzine hier niet bepaald goedkoop is. Maar bij de meeste benzine stations is de koffie dan weer redelijk betaalbaar, en op zo'n regenachtige dag is een warme kop koffie zeer welkom.
Na ons avontuurlijke motorrit van vandaag arriveren we in het pittoreske dorpje Røldal, gelegen in de gemeente Ullensvang in de provincie Vestland in het westen van Noorwegen. Met ongeveer 600 inwoners is het een klein maar charmant dorpje, bekend om zijn staafkerk van Røldal, geitenkaas en het skicentrum waar de meeste sneeuw van heel Noorwegen valt. We gaan op zoek naar een geschikte overnachtingsplek, maar dit blijkt een uitdaging te zijn. Ondanks dat er drie campings zijn waar ze hutjes verhuren, zijn deze allemaal volgeboekt. Røldal is tevens een populair startpunt voor trektochten op de Hardangervidda, wat het gebrek aan accommodatie wellicht verklaart. We blijven echter optimistisch en zijn vastbesloten om een plek te vinden om te rusten voor de nacht.
Onze reis gaat verder en we worden getrakteerd op meer bochten en prachtige landschappen. De natuur wordt hier meer en meer ruiger met rotsen en steile bergwanden die het landschap sieren. Soms rijden we tussen deze muren door met aan de ene kant een steile helling en aan de andere kant een wild stromend riviertje. Het is adembenemend mooi. Ik ben niet voor het eerst in Noorwegen en heb er al gewandeld, gefietst, met de auto gereisd en zelfs langlaufend de winter doorgebracht. Toch blijf ik me keer op keer verwonderen over de indrukwekkende schoonheid van dit land, vooral nu op de motor.
Låtefossen is een drukbezochte toeristisch "tweeling-waterval" met een hoogte van circa 165 meter, gelegen in de gemeente Ullensvang de Noorse provincie Vestland, ongeveer 20 km ten zuiden van Odda en twee kilometer ten noorden van Skare langs wegnummer 13.
In twee afzonderlijke stromen valt er een enorme hoeveelheid water naar beneden vanuit het Lotevatnet, gelegen op een hoogte van 340 meter. Aan de onderkant van de waterval, vlak voor de oude stenen boogbrug, komen de twee afzonderlijke stromen weer bij elkaar en stroomt onder de brug door in de rivier Grønsdalslona.
De Låtefossen wordt voornamelijk gevoed door smeltwater dat eindigt in de rivier Austdølo en een aantal meren aan de westelijke kant van de Hardangervidda. De Reinsnosvatnet, een meer op een hoogte van 595 meter, is een van de grootste meren die de rivier Austdølo voedt met water. De beste tijd van het jaar om de waterval te bezoeken is na een warme periode in het voorjaar en in de zomer wanneer het smeltwater de Låtefossen voedt.
Nadat we de indrukwekkende waterval Latefossen hebben bewonderd, zijn we op zoek gegaan naar een hut om te overnachten. Gelukkig vonden we snel een uitgestorven camping in Hildal die hutjes aanbiedt. De camping biedt ook uitzicht op een andere waterval, die zonder de indrukwekkende Latefossen misschien nog meer indruk op ons zou hebben gemaakt. Vandaag was het regenachtig, maar zoals gewoonlijk regende het niet de hele dag. We hebben goede kleding die ons droog en warm houdt en de wegen hier zijn totaal niet glad door het water, waarschijnlijk door het grovere asfalt dan in Nederland. Wel merken we dat onze banden hier sneller slijten dan thuis.
De natuur blijft ons verbazen en we hebben veel genoten van de spectaculaire watervallen en ruige bergwanden waar we tussendoor reden. Zelfs met de regen hebben we volop genoten van de tocht. Ik ben al vaker in Noorwegen geweest voor verschillende activiteiten, maar het landschap blijft me verbazen en imponeren, zeker op de motor. We zijn blij met onze keuze om onze standaard motoruitrusting uit te breiden met degelijke regenoveralls, dit heeft ons droog en warm gehouden tijdens de regenachtige dag vandaag. We kunnen het iedereen aanraden die langere motorreizen maakt.
Dag 4.
Hildal - Botnen Camping (290 km).
Vandaag was weer een dag met regelmatige regenval. Het leek ons echter niet te hinderen, zelfs de kleine ongemakken met de helm als gevolg van de condens waren niet al te storend. De grote trekpleister van vandaag was de "Steinsdalsfossen Waterval". Niet dat de route saai was, integendeel, we waren het erover eens dat je eerst je stuurkunsten op de bochten moest opwarmen voordat je je motorblok kon testen. De kronkelende wegen waren vaak spectaculair en adembenemend.
Het verbaasde ons dan ook dat we nauwelijks Noorse motorrijders tegenkwamen. Ook was er weinig te vinden aan motorzaken langs de populaire routes.
We zullen onze dag vandaag afsluiten op een camping, waar we een redelijk geprijsd hutje kunnen huren. Het is duidelijk dat er "goed weer is om motor te rijden en er is heel goed weer om motor te rijden". Vandaag hadden we het geluk om in het laatste type weer te rijden.
Steinsdalsfossen Watterfall
Je kan veilig en droog achter deze populaire waterval van Noorwegen door lopen. Steinsdalsfossen bij Norheimsund, is gemakkelijk bereikbaar en ligt direct naast de weg.
Het is één van de meest populaire watervallen in Noorwegen. De Steinsdalsfossen heeft een verval van 50 m en is bijzonder omdat je er veilig en droog achter kunt lopen. De val vond plaats in 1699 toen de rivier van koers veranderde. Er is een voetpad vanaf de parkeerplaats tot en onder de waterval. Langs National Tourist Route Hardanger. VVV-kantoor.
Dag 5.
Botnen Camping - Stryn (270 km).
Vandaag was opnieuw een regenachtige dag met af en toe droge periodes. We vertrokken vanaf de camping richting Brekke om van daaruit over te varen naar Lavik. De route voerde ons over prachtige kronkelende wegen en ons vaste ritueel van tanken en koffiepauze bij een benzinepomp kwam ongeveer langs Sande, Vassenden, Skei en Loen (waar het erg druk was vanwege de gletsjers), via de Kjenndalsbreen naar Stryn.
Je zou kunnen denken dat het weer een slechte dag maakte, maar niets is minder waar. De route was gewoonweg schitterend om te rijden, en dankzij onze regenpakken voelden we ons eigenlijk best goed. Het enige jammerlijke was dat we niet in staat waren om langere rustpauzes in te lassen op een van de mooie plekken langs de route.
We hadden er bewust voor gekozen om naar de Kjenndalsbreen te gaan, die minder druk bezocht werd. Dit kwam waarschijnlijk door de afgelegen locatie en de smalle oude weg die naar de gletsjer leidde. Het leek wel alsof de vangrails langs deze weg nog waren gemaakt door Napoleon. Voor motorrijders is deze weg zeker een aanrader.
Kjenndalsbreen.
De minst bezochte van de vier bekende gletsjerarmen (Nigardsbreen, Brikdalsbreen, Bødalsbreen en Kjenndalsbreen) en voor ons juist daarom een reden om erheen te gaan.
Je vindt de Kjenndalsbreen ten zuiden van het Lovatnet bij Loen, nabij Stryn in Sogn og Fjordane. De wandeling ernaar toe kun je zo ingewikkeld maken als je zelf wilt. Je kunt je hiketocht starten in de vallei en bent dan ongeveer drie kwartier onderweg naar de voet van de Kjenndalsbreen. Je kunt echter met de auto of de motor een heel stuk over het smalle bergweggetje rijden, waarna je terecht komt bij een kleine parkeerplaats. Hier vandaan sta je binnen 10 minuten aan de voet van de gletsjer!
De keerzijde van een bezoek aan de Kjenndalsbreen is dat het je pijnlijk duidelijk wordt dat de opwarming van de aarde een hele serieuze zaak is. Tussen 1980 en 1997 groeide de arm maar liefst 300 meter, maar in de afgelopen decennia is de gletsjerarm zich juist terug gaan trekken. Op nevenstaande foto zie je de voet van de Kjenndalsbreen in 1897. Als je dit vergelijkt met de foto’s die wij gemaakt hebben, kun je volgens mij toch niet langer ontkennen dat we onze mooie natuur om zeep aan het helpen zijn..
Dag 6.
Stryn - Bjolstad (196 km).
We begonnen de dag met redelijk weer: veel laaghangende bewolking, maar het was regelmatig droog. Gelukkig hadden we onze spullen kunnen drogen in de droogkamer op de camping. De route van vandaag was spectaculair, met aardig wat beklimmingen.
Als eerste kwamen we op de route (een zijweg van de hoofdroute) het skioord Videseter tegen. Hoewel het aan een doodlopende weg ligt, is het zeker de moeite waard om erheen te rijden. In de winter is dit een drukbezet hotel dat je na veel haarspeldbochten bereikt. In de zomer is dit gebied geliefd bij Noorse wandelaars.
Nadat we de Oppljostentunnel vanaf de Riksvei 15 waren gepasseerd, sloegen we linksaf de 63 op. Hier reden we voor het eerst door het sneeuwlandschap, met nog grotendeels bevroren meren.
De Oppljostunnel is een 4.537 meter lange enkelbuizige tunnel waar de Riksvei 15 doorheen loopt. De tunnel verbindt het gebied rond het Nordfjord met de dalen van Oppland en verwerkt regionaal oost-westverkeer. De tunnel is relatief smal en heeft geen middenstreep. De maximumsnelheid bedraagt 70 km/h. De tunnel bevindt zich vlak bij het driefylkespunt tussen de fylkes Oppland, Sogn og Fjordane en Møre og Romsdal. Het is één van de hoogstgelegen langere tunnels van Noorwegen op 943 meter boven zeeniveau.
We vervolgden onze weg op de 63 en reden als eerste richting de Dalsnibba, de hoogste top die met de auto of motor in Noorwegen bereikbaar is. Er moet tol betaald worden om hier te mogen rijden, ongeacht het weer, en de kosten bedragen ongeveer €15,-. Vanwege de laaghangende bewolking konden we al snel niets meer zien. Op weg naar de top was het zo mistig dat we amper zicht hadden. Het was zelfs een beetje spannend omdat er op sommige delen van de weg geen vangrails stonden. Helaas hadden we dus geen uitzicht, maar we waren wel op het hoogste punt van onze reis.
Dalsnibba
Dalsnibba is een berg in de gemeente Stranda in de provincie Møre og Romsdal. Het ligt aan het einde van de Geiranger-vallei, ongeveer 7 km ten zuiden van het dorp Geiranger en de Geirangerfjord. Het Djupvatnet-meer van 2 vierkante kilometer ligt direct ten zuidoosten van de berg. De berg ligt vlakbij de provinciegrens met de provincies Oppland en Sogn og Fjordane, in het zuidoostelijke deel van de provincie Møre og Romsdal.
Dalsnibba biedt een mooi uitzicht en is daarom een populaire toeristische bestemming. Dalsnibba is zelfs in de zomer vaak bedekt met sneeuw. De Norwegian County Road 63 loopt langs de zuidkant van de berg, en vanaf die weg is er een privé-tolweg genaamd Nibbevegen, eigendom van en beheerd door Geiranger Skysslag, die naar de top van Dalsnibba gaat, een rit van ongeveer 21 km van Geiranger. Het werd voltooid in 1939, maar als gevolg van de Tweede Wereldoorlog werd de officiële opening uitgesteld tot 19 juli 1948. De weg werd in 2013 geasfalteerd. Over de hoogte zijn de meningen op het internet nogal verdeeld, maar het bordje bij de ingang geeft aan deze de top van de berg op 1600 meter ligt.
Na het afdalen van de Dalsnibba kregen we onder de wolken zicht op het indrukwekkende Geirangerfjord. De lager gelegen uitzichtpunten boden ons prachtige vergezichten.
Geirangerfjord.
De Geirangerfjord is een fjord in de regio Sunnmøre in het uiterste zuiden van de Noorse provincie Møre og Romsdal. Het is een 15 kilometer lange arm van de Storfjord. Tussen de plaatsen Geiranger en Hellesylt, gelegen in de fjord, is er een veerverbinding.
De fjord heeft diverse watervallen, zoals De syv søstrene ("De zeven zusters"), Brudesløret ("de Bruidssluier") en Friaren ("de Vrijer"), en is een van de meest bezochte toeristische attracties van Noorwegen. Sinds 14 juli 2005 staat dit fjord, samen met de Nærøyfjord op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De Storsæterfossen is een waterval waar een pad onderdoor loopt. De Flydalsjuvet is een rotspunt die uitzicht biedt over de Geirangerfjord. Net als vanaf de berg Dalsnibba.
Het was een dag vol bochten en bergen met temperaturen van 4°C in de bergen en ongeveer 14°C in de dalen. Gelukkig werd het in de middag droog en dat was een aangename verrassing. We vervolgden onze route richting Bjolstad, waar we vanwege de koude nachten een hutje huurden. Al met al was het weer een mooie dag met veel hoogtepunten en avontuurlijke momenten.
Dag 7.
Bjolstad - Furuly camping (366 km).
De route van vandaag heeft denk ik de meeste hoogte punten van onze trip naar Noorwegen.
- Als eerste de Atlantic road.
- Dan het noordelijkste punt van de route, Kristiansund.
- De Trollstigen.
- De Geiranger.
- En nu met helder weer de Dalsnibba.
Wat na het halen van het noordelijkste punt ook een enorme meevaller is, vanaf hier krijgen we geen regen meer. Volgens de meteo kaarten wordt het weer steeds beter op de route die wij gaan volgen. Dus krijgen we ook nog héél mooi motor weer.
De Atlantic road.
De Atlantic road (Noors: Atlanterhavsveien) is een deel van de Fylkesvei 64 (Provinciale weg 64) in de provincie Møre og Romsdal in het westen van Noorwegen.
De weg verbindt de eilanden van Averøy tot Vevang en Eide naar het vasteland naar Kristiansund en Molde. Men begon op 1 augustus 1983 met de werkzaamheden tot de opening op 7 juli 1989. Gedurende die tijd waren er 12 orkanen in het gebied. De weg is 8,3 kilometer lang gaat over diverse eilanden en de scherenkust. Er zijn acht bruggen.
De weg geldt als een toeristische route.
Bruggen over de Atlantische weg van west naar oost:
- Vevangstraumenbrug – lengte 119 meter; hoogte 10 meter.
- Hulvågen bruggen (3 bruggen) – lengte 293 meter; hoogte 4 meter.
- Storseisundbrug – lengte 260 meter; hoogte 23 meter.
- Geitøysundetbrug – lengte 52 meter; hoogte 6 meter.
- Store Lauvøysundbrug – lengte 52 meter; hoogte 3 meter.
- Lille Lauvøysundbrug – lengte 115 meter; hoogte 7 meter.
We beginnen vandaag met het rijden van de beroemde Atlantic Road, een 8 kilometer lang staaltje van kunstwerk. Ondanks onze hoge verwachtingen viel het ons een beetje tegen, maar we kunnen ons voorstellen dat het met stormachtige winden spectaculair moet zijn. We hebben ons T-shirt gemarkeerd en gaan door naar de volgende stop, Kristiansund, een havenstadje waar veel werk wordt verricht voor de bevoorrading van booreilanden.
Vervolgens gaan we verder naar het zuiden via Molde naar Åndalsnes, waar we uitkijken naar ons volgende hoogtepunt: de Trollstigen. Als motorrijder is deze kronkelende weg door de bergen echt een must-see op je bucketlist.
Trollstigen.
Trollstigen (ook wel: de Trollenroute) is een deel van weg nummer 63 in Noorwegen van Åndalsnes naar het zuid-oosten. De Trollstigen is ongeveer 20 km lang.
Het is een populaire toeristische weg met elf haarspeldbochten. De weg is geopend op 31 juli 1936 door koning Haakon VII na een bouwtijd van acht jaar. Oorspronkelijk was het een smalle weg waar auto´s elkaar op maar een paar plaatsen konden passeren. Na verbeteringen is het een goed berijdbare weg geworden.
Boven op de top is een uitkijkplatform, Trollstigheim geheten, waarvandaan er een mooi uitzicht is op de weg en de watervallen zoals Stigfossen. In de wintermaanden is Trollstigen gesloten. Zelfs in het voorjaar (mei-juni) is de weg naar de Trollstigen soms in de ochtend vanwege nachtvorst enkele uren gesloten.
Met een hellingsgraad van 9% bestaat de Trollstigen bergweg uit 11 haarspeldbochten. Rondom de weg zijn de hoge bergtoppen van de Dronning (Koningin) (1568 m), de Kong (Koning) (1593 m) en de Bispe (Bischop)(1475 m).
De Nationale-Toeristische Trollstigen Route is een 106 kilometer lange weg door het westen van Noorwegen. Hier is de natuur op zijn best, met een adembenemend uitzicht over bergkammen, watervallen, diepe fjorden en groene valleien.
Dalsnibba.
Na de Trollstigen rijden we weer richting Geirangen in tegengestelde richting als gisteren en nu met mooi helder weer. We weer komen langs de Flydalsjuvet, een uitzichtpunt met een adembenemend uitzicht op het Geirangerfjord. Het is een druk bezocht punt, maar zeker de moeite waard om te stoppen.
Zo bereiken we ook weer de Dalsnibba we rijden weer naar de top. Het uitzicht is nu perfect. Het ± 1600 lager gelegen Geirangerfjord is nu goed te zien.
Dag 8.
Furuly camping - Laerdal (198 km).
Jotunheimen nationaal park.
Het Jotunheimen nationaal park is van circa 1151 km² omvat het hooggebergte Jotunheimen. Er zijn circa 250 toppen boven de 1900 meter, waaronder de Galdhøpiggen met 2469 meter en de Glittertind met 2465 meter. Het gebergte Hurrungane is ook een onderdeel van het park.
Het park ligt in de provincies Innlandet en Vestland. Er komen hier onder andere rendieren, elanden, herten, wolven en lynxen voor. Er zijn diverse meren zoals Gjende (met de bekende bergkam Besseggen), Bygdin en Vinstri.
In Lom bevindt zich het Norsk Fjellmuseum met informatie over het nationaal park Jotunheimen en Jotunheimen.
De route begint in het charmante Lom en gaat vervolgens over het imposante Jotunheimer gebergte. Helaas is de bewolking aan de lage kant en moeten we ons regenpak weer aantrekken. Desondanks is dit gebied populair onder wandelaars en biedt het de mogelijkheid om van hut naar hut te wandelen of routes te lopen vanuit het nabijgelegen Krossbu hotel. De natuur in dit gebied verschilt sterk van onze eigen omgeving, wat het voor ons juist zo bijzonder maakt om hier te zijn.
Na een lange afdaling verlaten we de Jotunheimen bij het dorpje Fortun. Hoewel dit ook een toeristische trekpleister is onder wandelaars, is het ons volledig ontgaan. Desondanks genieten we van het schitterende uitzicht tijdens de afdaling.
Vervolgens volgen we de kustlijn van het indrukwekkende Sognefjord, het grootste fjord van Noorwegen. Ons volgende doel is het Aurlandsfjellet, een weg die vroeger werd gebruikt om van Laerland naar Aurland te reizen. Hoewel er nu een langste tunnel van Noorwegen is, kiezen wij ervoor om deze weg te blijven volgen en zo te genieten van de adembenemende omgeving.
De Kaupanger-staafkerk.
De Kaupanger-staafkerk (Noors: Kaupanger stavkyrkje) is de grootste staafkerk in de provincie Vestland. Het is een parochiekerk van de gemeente Sogndal en is gelegen in het dorp Kaupanger, aan de noordelijke oever van de Sognefjorden. De kerke maakt deel uit van de Sogn prosti (decanaat) in het bisdom Bjørgvin. De bruine, houten kerk werd halverwege de 12e eeuw (rond 1140) gebouwd en is sindsdien in gebruik. De kerk biedt plaats aan ongeveer 125 mensen.
De kerk is een Noors cultureel erfgoed en is eigendom van de Society for the Preservation of Ancient Norwegian Monuments. Het schip wordt ondersteund door 22 duigen (grote dragende kolommen), acht aan elk van de langere zijden en drie aan elk van de kortere. Het verhoogde koor wordt gedragen door vier vrijstaande duigen. De kerk heeft het grootste aantal duigen dat in een staafkerk te vinden is. Het is de grootste van de vijf staafkerken in de provincie Sogn og Fjordane.
Op weg naar de camping passeren we eerst het dorpje Kaupanger, waar zich een oude staafkerk bevindt aan het einde van een doodlopende weg. In tegenstelling tot de eerdere staafkerken die we hebben bezocht, is hier geen enkele toerist te bekennen.
Onze bestemming is Laerdal, waar we van plan zijn om te gaan kamperen. Gelukkig voorspelt het weerbericht beter weer voor morgen en hebben we besloten om vandaag niet de bergen in te trekken om te vermijden dat we opnieuw in de laaghangende bewolking terechtkomen.
Vanaf nu zullen we weer kamperen in onze tenten. Het is gelukkig droog en de temperatuur is aangenaam genoeg. Vanuit onze tenten hebben we bovendien een prachtig uitzicht op het majestueuze Sognefjord.
Dag 9.
Laerdal - Rollag (313 km.)
We maken vandaag eerst een uitstapje naar Bogund. Hier staat namelijk de oudste staafkerk van Noorwegen. Het is zeker de moeite waard om even heen en weer te rijden.
De staafkerk van Borgund staat in het plaatsje Borgund. Deze houten staafkerk is gewijd aan Sint Andreas. De in de constructie gebruikte Andreaskruisen zijn naar deze heilige vernoemd. De kerk is waarschijnlijk rond 1150 gebouwd. Daarbij heeft hij vermoedelijk een eerdere kerk vervangen. Tijdens archeologisch onderzoek zijn onder de vloer resten gevonden van een oudere kerk of een heidense tempel.
De staafkerk van Borgund is de bekendste van de 28 staafkerken die in Noorwegen te vinden zijn. Dit omdat deze zijn middeleeuwse karakter heeft behouden. Er zijn sinds de bouw nauwelijks aanpassingen aan gedaan. Deze kerk is tevens een van de grootste overgebleven staafkerken. De kerk is gebouwd zonder gebruik te maken van metalen onderdelen zoals spijkers
De oude weg van Laerdal naar Aurland
We rijden het bergplateau op, hoog boven de Laerdal-tunnel, en het is een absolute aanrader om deze adembenemende weg per motor te verkennen. Het eerste stuk vanaf Laerdal volgt een smalle, bochtige weg langs het fjord, waarna het al snel vrij steil omhoog gaat. De steile stukken worden met elkaar verbonden door oude tunnels, waarvan er één zelfs in een spiraalvorm omhoog gaat.
Eenmaal op het bergplateau aangekomen, zie je nog veel sneeuwresten en ijsmeertjes. Aan het einde van het plateau wacht een afdaling met prachtige, smalle en bochtige wegen die je steeds weer een indrukwekkend uitzicht geven op het Aurlandfjord.
Voordat je daalt, kom je eerst bij het Stegastein-uitkijkpunt, dat lijkt op een soort skischans die hoog boven het fjord uitsteekt. Dit is werkelijk een fraai bouwwerk en het uitzicht op het helderblauwe water is adembenemend. Na deze tussenstop dalen we verder af via de smalle weg, en ook al zijn we op de motor, moeten we regelmatig aan de kant om opgaand verkeer voorrang te verlenen.
Onze weg gaat verder door het Hallingskarvet Nationaal Park, richting Geilo en Rollag, waar we de nacht doorbrengen op een camping. Het is even wennen dat het korte-broekenweer is geworden, dus we moeten even graven in onze bagage om de warme wollen kleding om te wisselen voor een korte broek.
Dag 10.
Rollag – Gjovik (311 km).
We vervolgen onze reis naar het oosten om Lillehammer te bezoeken, met name het oude olympische stadion en dorp. Helaas is het een beetje vergane glorie, maar het schansspringcentrum is nog steeds up-to-date en wordt in de wintermaanden gebruikt voor internationale wedstrijden.
De gebouwen van het olympische dorp waar de atleten verbleven, lijken goed onderhouden en bewoond te zijn. Het stadion zelf daarentegen is minder goed onderhouden, en we kunnen niet achterhalen of het nog in gebruik is of alleen als opslagplaats wordt gebruikt.
De route die we rijden is prachtig, maar wordt steeds heuvelachtiger en daardoor minder bochtig. De hoogste bergen hebben we inmiddels achter ons gelaten. Het vinden van een camping blijkt nu ook wat lastiger te zijn, omdat verschillende campings in de omgeving voorgoed gesloten zijn. Gelukkig vinden we uiteindelijk een grote, moderne camping waar we kunnen verblijven.
Dag 11 tot en met dag 14.
Hamar en scherenkust.
Gjovik - Utvika (208 km).
Utvika - Langesund (198 km).
Langesund - Kristiansand (275 km).
Krisiansand - Kristiansand (70 km).
We vervolgen onze route richting de scherenkust van Noorwegen, waar we worden begroet door de spectaculaire aanblik van ontelbare kleine rotsachtige eilandjes die uit het ondiepe en vaak brakke water oprijzen. Deze scheren zijn ontstaan door de gletsjers tijdens de ijstijden en na het afsmelten van de ijskap zijn de kustgebieden gaan stijgen waardoor de eilanden boven het wateroppervlak kwamen. De gepolijste, afgeronde vorm van deze eilanden is het bewijs van hun ontstaansgeschiedenis.
Maar voordat we de kust bereiken, maken we nog een stop bij Vikingskipet in Hamar. Dit indoor multifunctionele sport- en evenementencomplex is vooral bekend vanwege de 400 meter ijsbaan en heeft een belangrijke rol gespeeld bij de Olympische Winterspelen van 1994.
Terug op de weg genieten we van het uitzicht op de scherenkust en passeren we verschillende kleine dorpen en stadjes. Het landschap is hier minder ruig dan in het noorden van Noorwegen, maar daarom niet minder indrukwekkend. We vinden een mooie camping aan de kust waar we de laatste nacht van onze reis doorbrengen. Hier kunnen we nog even genieten van het uitzicht op de scheren en ons voorbereiden op de terugreis naar huis.
We bevinden ons inmiddels in het hoogseizoen van de Noorse vakanties en dit is duidelijk merkbaar aan de prijzen van de campings. Sommige campings vragen meer dan het drievoudige voor een trekkersplaats dan een week eerder. Hoewel deze hoge prijzen worden gevraagd, weigeren wij dit te betalen en rijden we regelmatig verder om een betaalbare camping te vinden. Ondanks dat de route langs de kust zeker met het mooie weer de moeite waard is om rustig te toeren, is het niet te vergelijken met de majestueuze fjorden.
Op onze laatste dag maken we nog een kleine rondrit in de buurt van Kristiansand voordat we naar de veerboot gaan. Zodra we zijn ingecheckt, begint het wachten weer. Er staan al veel motorrijders te wachten om aan boord te gaan en er komen er nog veel meer bij. Het inschepen van de motoren gebeurt als laatste.
Het einde van de reis is daar, maar de herinneringen blijven voor altijd. De prachtige landschappen, adembenemende fjorden, en kronkelende wegen zijn slechts een kleine greep uit de onvergetelijke ervaringen die deze motorreis door Noorwegen heeft opgeleverd. Het gevoel van vrijheid op de motor is onbeschrijflijk, en de sensatie van het ontdekken van nieuwe plekken is verslavend.
Hoewel de reis ten einde is, blijft het verlangen naar meer. Er zijn nog zoveel andere landen om te ontdekken, elk met hun eigen unieke schoonheid en karakter. Wie weet waar de volgende motorreis ons naartoe zal brengen? Maar één ding is zeker: het zal net zo spectaculair zijn als deze onvergetelijke reis door Noorwegen.
