Motorreizen 2020
Voorwoord
Ook voor dit jaar zijn er plannen, maar hoe het gaat verlopen weet ik nog niet. De Corona crisis maakt dat veel dingen onzeker zijn, dus ook een motor vakantie in het buitenland. Gelukkig ben ik in de omstandigheid dat ik zelf kan kiezen wanneer ik op pad ga.
Het plan voor dit jaar jaar was o.a om samen met mijn vrouw op de motor een weekje naar noord Engeland te gaan in het gebied van de Yorkshire Dalles. Dit gaat zeker niet gebeuren. Misschien dat we een midweek naar Duitsland kunnen in het Sauerland. Ook dit is nog onzeker.
Inhoud van deze pagina:
Tripple B toer.
Nu op vakantie gaan niet meer zo normaal is als het was, maar we wel weer mogen hebben J.G. en ik besloten om maar een lang weekend in Nederland te gaan rijden en kamperen. Zoals ik al op de pagina kamperen heb vermeld in de review tenten, is mijn eerste doel het testen van mijn nieuwe motor tent.
De naam "Tripple B toer" schiet me net te binnen tijdens het schrijven. De route die we gemaakt hebben gaat namelijk van Bolsward naar Bourtange (dag één), Bourtange naar Buren (dag twee) en tenslotte van Buren terug naar Bolsward. Vandaar dus. De routes zijn gemaakt voor onze Tomtom navigatie in het programma Mydrive. Werkt perfect en is eenvoudig te wijzigen in de Mydrive app op de smartphone.
Camping review.
Campings:
"'t Plathuis."
De eerste camping is in Bourtange, 't Plathuis. Van wegen de corona tijd heb ik tegen mijn gewoonte in de campings van te voren geboekt. En daar heb ik spijt van! Voor één nacht op een trekkers veld is er eigenlijk altijd wel plaats. Daar komt bij dat je met de motor vrij eenvoudig naar de volgende camping rijd.
't Plathuis is een rustige camping op loopafstand van de vesting Bourtange. Het is een eenvoudige rustige camping met goed sanitair en in deze tijd met min of meer een routing. De camping heeft een bar en een uitgebreid snackbar assortiment die tot 19:00 uur geopend is. Dit geld ook voor de bar. Dus bier zelf meenemen voor de avond. Voor één nacht goed te doen, maar buiten de vesting Bourtange is er niets in de omgeving te beleven.
Motor camping "Het Dijkje".
Deze camping had ik beter niet kunnen boeken. Bij het aanrijden ziet het er vervallen uit, het bord aan de dijk hangt scheef als in een western. De camping is omsingeld door een andere camping met zwemband enz. Als we het terrein op rijden wordt de staat van verval wel erg duidelijk en we twijfelen of we dit wel moeten doen.
Eigenaar is wel vriendelijk en we besluiten om het er op te wagen, het is tenslotte maar voor één nacht. Het veldje is prima, maar ondanks dat het toilet en douche net zijn schoongemaakt ziet het er smerig uit. Het is vervallen en moet nodig vervangen worden, net als het bunkhous. Ik ben blij dat ik hier geen nacht geboekt heb, de matrassen op de bedden in de kamers zien er vies en oud uit.
De vele stickers van de partij voor de dieren doet ons vermoeden dat de bestelde avond maaltijd weinig vlees zal bevatten. Het blijkt dat alles op wat voor een motor camping moet doorgaan veganistisch is. Dit staat niet echt duidelijk op de website al zou je dit er wel uit kunnen halen achteraf.
De warme maaltijd bestaat uit een een-pan macaroni schotel waar we €15.- per persoon voor moesten betalen. Dit is echt ruim betaald en zeg maar afzetterij. Het zelfde geld voor het ontbijt, Dit koste ons €8,- per persoon en was erg karig. Vier bruine boterhammen en dat was het dan. Ook hier alles veganistisch, dus geen melk, kaas, vleeswaren enz. Ik heb er wel respect voor dat mensen op deze manier willen leven, maar het is niet aan mij besteed. Ik ben een zogenaamde deeltijd vegetariër. Ik eet niet alle dagen vlees. Het moet dus duidelijk zijn dat een camping veganistisch is en je niet voor verrassingen komt te staan.
Kortom een vieze oubollige vervallen camping die bij een controle zeker gesloten zal worden. Als je dus van te voren boekt wordt je goed afgezet voor de maaltijden. Je krijgt er niet een fijn gevoel bij.
Bij thuiskomst heb ik de website van deze camping gecontroleerd en deze is sinds 2012 niet meer bijgewerkt, dat had ik kunnen zien. Ook de lovende reviews zijn meer dan tien jaar oud en niet meer betrouwbaar.
Bolsward - Boertange 237 KM.
Geplande route, eerste dag.
We gaan!
Na een aantal mooie, warme en zonnige weken, een goede planing en een nieuwe tent om te testen is het gaan regen op de dag dat we wilde vertrekken. Nu is het voor mij geen groot probleem om de reis uit te stellen, ik heb de tijd aan mijzelf, maar voor J.G. zijn het geplande vrije dagen.
We stellen ons plan één dag uit, het zou morgen niet zo veel meer regen, let op: het zou. Een dag later vertrekken is geen probleem en het weer zou volgens de berichten steeds beter worden. Dus gaan we morgen!
Van wegen de corona tijd waar we nu in leven zijn beide campings gebeld met de mededeling dat we een dag later zouden arriveren dan gepland. Dit is voor beide campings geen probleem, ze zijn al blij dat we willen komen.
Dus een dag later om negen uur in de morgen staan we met de motoren gereed, bepakt en klaar om te vertrekken. En je raad het al, in de regen. Het regent niet erg hard, maar je wordt er wel erg nat van. Nu is de tegenwoordige motorkleding van dien aard dat je persoonlijk wel droog blijft, maar het is koud en je motor wordt zo smerig van de natte noordelijke polderwegen.
Brug bij "Kiestersyl"
Nu heb ik net een nieuwe band gemonteerd en dat is de eerste kilometers ook niet een erg tof gevoel. Een verse band in de regen inrijden op de Friese modderige wegen is een kleine uitdaging. Het is meer een dingetje dat tussen de oren zit, want achteraf heb ik eigenlijk niets gemerkt van glibberen of onstabiliteit. Prima band in de regen dus. Zoals wel duidelijk mag zijn is het gedeelte door Friesland een thuis wedstrijd voor ons. Het zijn de binnenwegen die we wel vaker rijden en sommige gedeelten komen ook vaak voor in routes die op het internet staan.
De "Kiesterzyl" werd genoemd naar het nabij gelegen buurtschap "Kie" en was de grootste en belangrijkste zijl (zijl is een ander woord voor keersluis) in de Slachtedyk. De sluisdeuren stonden gewoonlijk open en werden alleen gesloten in tijden van nood, zoals bij hevige storm als het gevaar bestond dat de zeewering het kon begeven en de Slachte als slaperdijk het water moest keren. Vandaar de namen keersluis of waarborgsluis voor deze zijl. De zijl sloot dan het water af van de Harlinger zijlroede, vanaf 1645 Harlingertrekvaart en vanaf 1939 Van Harinxmakanaal genoemd.
Nadat de motoren zijn afgetankt gaan we op weg vanuit Bolsward, Hichtum, Burgwerderhoek, Arum, Achlum naar het buurtschap Kiestersyl.
De route gaat zoals je op het kaartje kan volgen eerst voornamelijk langs het Friese Wad. En daar lopen schapen, erg veel schapen. En die poepen op de weg, dus erg veel schapenstront op de natte wegen langs het Wad. Het is dus oppassen geblazen. Het voordeel van de regen is dat de smerigheid ook weer gedeeltelijk onder de motor vandaan spoelt.
"De Heining"
De "Heining" is een gemaal ten westen van Marrum in de Nederlandse provincie Friesland. Het project met de naam Vijfhuizen werd op 3 april 2017 officieel gestart. Het was een samenwerking van de provincie Friesland, It Fryske Gea, de gemeente Ferwerderadeel en het Wetterskip Fryslân.
Het project omvatte de aanleg van een afwateringskanaal naar het buitendijks natuurgebied Noorderleeg in het Noard-Fryslân Bûtendyks, dat in beheer is bij It Fryske Gea. Het gemaal loost het water op de Waddenzee. Het kreeg een vispassage voor trekvissen (glasaaltjes, bot, spiering en stekelbaars). De vistrap houdt het water tegen dat naar de Waddenzee wil terugstromen. Zo blijft in een groot deel van de geul genoeg water staan en hebben de vissen langer de tijd om naar het gemaal te zwemmen. De pomp werd op 3 juli 2018 geplaatst. Het is de grootste visvriendelijke vijzelpomp in Nederland en weegt ongeveer acht ton en is gemaakt door Hidrostal. De afvoercapaciteit van het gemaal is 252 m3 per minuut. Het heeft twee vijzels, een voor de polder en de andere voor de Friese boezem.
Na een kort bezoek aan dit nieuwe kunstwerk vervolgen we de route en gaan we richting Lauwersoog, de haven. We passeren verschillende pittoreske dorpjes zoals, Wierum (Van oudsher was het echt een vissersdorp. Ook in de 19e eeuw vormde de visserij een belangrijke bron van inkomsten. Op 1 december 1893 vergingen 13 van de 17 vissersboten tijdens een zware sneeuwstorm. Daarbij kwamen 22 vissers om het leven. Een vissersmonument bij de zeedijk herinnert aan deze gebeurtenis.), Moddergat, Paesens, allemaal dorpen met klinkende namen.
Zo rond het middaguur zijn we bij Lauwersoog, wat een mooie gelegenheid is om in de haven een kibbeling te scoren. Het is nog steeds niet echt droog. Ondanks de corona maatregelen kunnen we in het haven restaurant eten.
Lauwersoog is een belangrijke vissershaven (lettercode: LO) en heeft een eigen visafslag. Een gedeelte van de vissersvloot van Urk (met lettercode UK) heeft als thuishaven Lauwersoog. Ook veel Deense vissers leggen regelmatig aan in Lauwersoog. Het dorp en de haven zijn zeer geliefd bij dagjesmensen, ook vanwege de mogelijkheden om verse vis te eten.
Tot het dorp behoort ook de wijk Robbenoort, genoemd naar de zandplaten Robbenplaat en de Oort. Oort betekent ook eiland (zie Nienoord). Tijdens de sluiting van de Lauwerszee, toen Lauwersoog nog een werkhaven vormde, werd de haven Oorthaven genoemd.
In Lauwersoog is een schutsluis, de Robbengatsluis, om van het meer (met name het Vaarwater naar Oostmahorn) naar de Waddenzee te kunnen varen. De spuisluizen van het afstroomgebied van het Reitdiep, de R.J. Cleveringsluizen genaamd, bevinden zich ten westen van het dorp. Hier loopt de grens tussen Groningen en Friesland.
De route brengt ons nu in het noordelijke deel van de provincie Groningen. Net als in Friesland zijn er ook hier veel kleine dorpjes die we passeren. Eén van de bekendste dorpjes is natuurlijk Pieterburen met het zeehonden centrum en het startpunt van diverse Wadloop organisaties.
Het moderne Eemshaven gebied lijkt wel een wanstaltig gedrogt in dit vlakke akkerbouw gebied. Het ligt van alles verlaten en noordelijker kan je op het Nederlandse vaste land niet komen. Het is wel verbazingwekkend dat hier een industriegebied ontstaan is. Voor ons gaat de route nu naar het zuiden.
We passeren weer kleine stille dorpjes, waarna we dan dwars door het haven gebied van Delfzijl rijden. Voordat de route de kust van de Eems verlaat gaat deze eerst nog onder de zeedijk langs naar Termunterzijl. Dit is een pittoresk haventje (nu alleen in gebruik bij toeristen). De sluis houd hier het zoute water buiten en zorgt voor droge voeten binnendijks. Bij laag water ligt het haventje vrijwel droog en blijft er maar een kleine slenk over om de Eems op te kunnen varen.
Het gedeelte wat nu volgt richting Bad-Nieuweschans is zelfs op de motor een soort van saai. Lange rechte wegen waar je heel af en toe wordt opgeschrikt door een knik of bocht in de weg. Met de fiets ben ik hier ook een paar keer geweest en dan is het met wind tegen een testje moreel. Het is vlak en kaal met vrijwel geen beschutting. Na saaie gedeeltes volgen er altijd weer mooie stukjes in een route en dat is hier niet anders.
Termunterzijl.
De lint dorpen Ouden-schans en Bellingwolde zijn na het kale landschap een oase van bomen met links en rechts de oude statige monumentale boerderijen. Zo eindigen we na een lange dag met regen in de morgen en met wat zon in de middag op de camping in Bourtange. Eerst de tenten opzetten, dan eten en nog even een stukje cultuur, we gaan de vesting bezoeken. Dit laatste was uit eindelijk het doel van deze dag.
Bourtange (Gronings: Boertange) is een vestingdorp in de provincie Groningen, dat tijdens de Nederlandse Opstand is aangelegd. Bourtange ligt in de gemeente Westerwolde, in de gelijknamige streek. Het is een beschermd dorpsgezicht. Hoewel de grachten en muren anders doen vermoeden, heeft Bourtange nooit stadsrechten gehad.
Tussen 1811 en 1821 was Bourtange een zelfstandige gemeente, waartoe in het beginjaar ook Ter Apel, Onstwedde, Sellingen, Vlagtwedde en Wedde behoorden. De eerste maire was Paulus Eckringa. In 1811 werden Vlagtwedde en Onstwedde afgesplitst. In 1821 ging Bourtange op in de gemeente Vlagtwedde, die in 2018 met de gemeente Bellingwedde de nieuwe gemeente Westerwolde ging vormen.
Bourtange - Buren 228 km.
Geplande route, tweede dag.
Zandweg of geen zandweg
Ontbijt, koffie, inpakken en gaan!
Goed plan, de routes hebben we thuis al gemaakt met Tomtom drive, dus wat kan er misgaan. Ja en daar zit nu net de kneep. Spannende routes moeten wel behapbaar spannend zijn. Wij zijn denken wij wel ervaringsdeskundigen met de Tomtom. Niet dus!
Tomtom staat ingesteld op het vermijden van zandwegen en carpoolstroken. Maar, en we ontdekken snel dat het een grote maar is, de route in Mydrive staat ingesteld op niets vermijden in de route, dit resulteert er dus in dat de Tomtom deze route één op één overneemt. De instellingen op de Tomtom gelden alleen voor routes die je op de Tomtom maakt. Hier komen we dus achter tijdens het gebruik van de Tomtom. Met de mobiel de route in Mydrive aangepast en daarna kregen we geen zandwegen meer voorgeschoteld in de route.
De route vanaf Bourtange naar Buren is erg afwisselend, je rijd door beboste gebieden in Drenthe, langs velden met mais, graan enz., rivieren en kanalen, maar ook de Posbank. Niet een berg zoals in de Eifel, maar toch een afdaling met veel haarspeld bochten voor Nederlandse begrippen en uit eindelijk door de Betuwe en over rivierdijken naar de camping.
Maar goed, zoals al eerder beschreven, we verlaten de camping en rijden een stukje langs het “Bourtange kanaal”. Dan krijgen we de eerste misvatting van de route, we worden verwezen naar een rulle zandweg. Dit gaat hem niet worden, we gaan niet over zandwegen rijden. De Tomtom is snel in het herbereken van de route als je doorrijd en dan komt het wel weer goed. Het is alleen wat vervelend als dit een paar keer gebeurt.
De geplande route vermijd zoveel als mogelijk is de grotere steden, dus Emmen laten we letterlijk links liggen. Voor de koffie komen we onverwachts bij cafetaria "Mainbarg" aan. Dit cafetaria ligt bij Mariënberg en is een absolute aanrader voor een stop €5,50 voor een goede bak koffie en een super lekkere warme appeltaart met caramelsaus. Top.
Ik laat me niet vaak uit over de gemiddelde automaten koffie die we langs de weg kopen met de eveneens vaak half ontdooide appeltaart. Vandaar dus als het erg goed is en een redelijke prijs dat het ook maar eens benoemd moet worden. Zeker in de tijd waar we nu in leven en het voor deze uitbaters al lastig genoeg is om rond te komen.
Na de koffie dus weer verder, want de dag is nog lang en er moet nog het één en ander gestuurd worden, met als hoogte punt natuurlijk de Posbank, of de rivierdijken?
De Posbank is een monumentale bank en van een naastgelegen theehuis op de zuidelijke Veluwe bij Rheden in de Nederlandse provincie Gelderland. De bank staat op een hoogte van 90 meter boven NAP in het Nationaal Park Veluwezoom met uitzicht over het IJsseldal, Arnhem, de Achterhoek en de Liemers tot in Duitsland. Ter vergelijking: het hoogste punt op de Veluwe is het nabijgelegen Signaal Imbosch (110 m). De uitspanning die vroeger bij de Posbank stond is bij een brand in 1996 verwoest. In 2002 heeft Natuurmonumenten een nieuw theehuis (Paviljoen de Posbank) laten bouwen volgens een duurzaam ontwerp.
We hebben het afgelopen deel van de route min of meer door het Vecht dal gereden, maar gaan nu verder naar het zuiden. Via Den Ham, Nijverdal en Holten. We zien in Holten onze collega motor rijders rechtsom de Holterberg opdraaien, maar onze route gaat linksom richting Schipbeek en Zutphen.
In Zutphen steken we de IJssel over om langs de oostgrens van de Hoge Veluwe richting Brummen, Dieren en De Steeg te rijden. Hier begint de mooie route over de Posbank.
Het laatste deel na de mooie bochten van de Posbank, die je wel moet delen met auto’s, fietsers en wandelaars, dalen we af naar de “Neder Rijn”. We varen bij Wageningen over met de veerboot om via de smalle dijken aan de zuidkant van de “Neder Rijn” richting de motor camping te rijden.
Een gedeelte van deze dijkjes zijn in het weekend op zondag gesloten voor auto’s en motoren. Jammer voor ons, maar ik kan het wel begrijpen als je aan deze dijken woont. De overlast die wordt veroorzaakt door te hard rijden en te veel lawaai snap ik wel. Nu ligt dit niet aan de grootste groep van de motorrijders, maar we worden er allemaal op aangekeken.
Hier is denk ik één eenvoudige oplossing voor en die heet handhaving. Dit zal wel te simpel gedacht zijn, maar toch een paar keer een bekeuring werkt bij de meest mensen wel.
Buren - Bolsward 222 km.
Geplande route, derde dag.
Naar huis!
Na een rumoerige nacht bij de naburige camping ontwaak ik toch goed uitgerust. Als ik de tent uitkom om koffie te gaan zetten is het in de andere tenten nog stil amusement. Met een verse bak koffie maak ik een kleine ochtend wandeling op de dijk en langs het water van de “Neder Rijn”. Straks varen we hier over en ik ben me aan het bedenken wat ik nu eigenlijk van deze motor camping vind. (zie de camping review).
Rustig genietend van de ochtendzon wandel ik terug en zie dat er wat vreemde deuken en butsen aan het ontstaan zijn op de tent van J.G. Een duidelijk geval van inpakken.
We gebruiken de maaltijd en reken af met de eigenaar van de camping. Ik voel me zo afgezet dat ik niet de moeite meer neem om afscheid van de man te nemen. Blik vooruit, we hebben nog een mooie rit voor de boeg, met twee doelen.
De vesting Naarden is prachtig gerestaureerd. Het eeuwenoude stadje staat bol van de bijzondere monumenten. Het biedt voor elk wat wils met de grote variatie aan winkels, antiekzaken, galeries, horeca en musea.
Door de strategische ligging werd de stad Naarden ingericht als vesting met dubbele stadswallen, een vestinggracht, bastions, stadspoorten en tientallen functionele gebouwen als wapenopslag of soldatenverblijf. Het werd onderdeel van de Hollandse waterlinie; de gronden om de vesting werden afgegraven zodat het land lager lag en dus gemakkelijker te inunderen (langere tijd onder water te zetten.) was.
Het eerste doel is de vesting Naarden.
We bereiken de vesting Naarden via de zuidelijke route langs de Utrechtse heuvelrug. Die gaat vanaf Amerongen binnendoor naar Doorn, Driebergen, Zeist en tussen de grote steden door naar Loosdrecht en zo richting Naarden.
Het tweede doel is de Batavia werf.
We volgen vanaf de vesting Naarden de borden Almere strand en rijden dan langs de Oostvaarder plassen aan de enen kant en het IJsselmeer aan de andere kant richting Lelystad. Waar de Batavia werf gelegen is. En ja, ook Bataviastad voor de leifhebbers.
De Bataviawerf in Lelystad is opgericht in 1985. Willem Vos, een bouwer van traditionele houten schepen, kreeg toen een terrein toegewezen aan de kust van het Markermeer voor zijn idee om een reconstructie van het schip Batavia te bouwen.
De Bataviawerf heeft zich sindsdien ontwikkeld tot een centrum voor historische scheepsbouw. Er wordt zo veel mogelijk gebruikgemaakt van authentieke en ambachtelijke bouwmethoden, terwijl tevens onderzoek wordt gedaan naar scheepsbouwtechnieken uit met name de 17de eeuw.
De bouw van op authentieke wijze gebouwde historische schepen trok vanaf het begin veel aandacht van bezoekers. De werf werd daardoor ook een toeristische attractie. Daarnaast werd de bouw van historische schepen opgezet als een leer- en werkervaringsproject voor jongeren.
Het laatste gedeelte naar huis is voor mij bekend terrein, ik rij dit regelmatig. Lans het IJsselmeer, naar de grote elektriciteit centrale. Dan binnendoor naar de Ketelbrug, via Nagelen naar Kuinre en vanaf hier via een mooi kronkeldijkje richting Oosterzee. Nu is het asfalt van dit kleine dijkje niet zo best en er maken veel fietsers gebruik van deze weg.
Nog één stop en dan rechtstreeks via Sneek naar huis, aftanken en deze korte Corona vakantie zit erop.
Mooi weekend geweest binnen de mogelijkheden van de Corona, mooie routes gereden en eigelijk best wel goed weer gehad. Het is eigenlijk altijd goed motor weer en soms is het heel goed motor weer.
Weekend Zuid-Limburg.
We zitten nu eind augustus en in plaats dat de Corona crises zijn einde nadert wordt het reis advies voor het buitenland alleen maar meer aangescherpt. Het idee om nog even in Duitsland te gaan toeren hebben we dus maar geschrapt.
Het eerst plan is om te gaan kamperen, maar door de voorspelde regenbuien gaan we naar een hotelletje vlak bij Valkenburg. Het kamperen in de regen is niet zo’n groot probleem, maar je motorkleding drogen wordt dan een dingetje.
Voor drie overnachtingen gaan we nu dus min of meer op luxe. Alles wordt geregeld, ontbijt en diner. Tussen de middag zien we wel wat we doen.
We, mijn zoon en ik, gaan vrij rechtstreeks richting Limburg en zien in de buurt van Limburg wel of we verder binnendoor gaan rijden. Vrijdag en Zaterdag gaan we een lange toertocht maken. Eén door Zuid-Limburg en één door de Eifel of de Belgische Ardennen. Zondag gaan we helemaal binnendoor weer naar huis..
De Tomtom rider wordt weer onze reisleider, verder maken we wat foto’s onderweg en ik heb mijn Sony Action Cam op de motor zitten. Niet in Duitsland natuurlijk, want daar is een action Cam of desk Cam verboden. Ook de flitserwaarschuwing op je navigatie middelen zijn in Duitsland verboden. Als het goed is schakelt de Tomtom de flitserwaarschuwing uit in Duitsland, gaan we dus zien en anders handmatig uitschakelen.
Review hotel Lahaye
Website
Hotel "Lahaye".
Wij hebben een kamer in het hotel via een boeking site geregeld. Achteraf hadden we zelf moeten reserveren, dan is de gereserveerde kamer goedkoper. Al doende leert men.
Het hotel is eenvoudig, en onze kamer is zeer eenvoudig. Voor ons niet een probleem, maar voor een paar centen meer hadden we een betere kamer gehad met een eigen douche en toilet op de kamer. Nu moesten we deze delen.
Het gehele hotel is wat oubollig, maar het sanitair en douches zijn zeer schoon, dit geld ook voor onze kamer. De boxspring bedden zijn in prima staat en liggen uitstekend.
Anders dan op de website worden er geen warme maaltijden geserveerd in het hotel, maar de vriendelijke en zeer behulpzame eigenaar (Peter) reserveerde voor ons in het nabij gelegen zalencentrum “De Holle Eik” de warme maaltijden voor ons.
Dit restaurant annex zalencentrum is zeer aan te bevelen. Ze serveren een beperkte kaart, maar die is dan ook super goed en zeker niet duur. Je krijgt ruim voldoende waar voor je geld. Is zeker aan te bevelen.
Het hotel verzorgt een goed ontbijt buffet en de consumpties zijn zeer redelijk geprijsd. Het personeel is vriendelijk en gezellig.
Als je met een groep bent kan je hier denk ik veel lol hebben.
Bolsward - Houtem 313 km.
Gereed voor vertrek.
We hebben een route gemaakt over de grote weg tot aan Wijchen net voorbij Nijmegen. Vanaf hier gaan we binnen door naar het hotel in Houtem, een dorpje dat pal tegen Valkenburg. Houtem is een mooie uitval basis voor een weekend sturen door Limburg, de Belgische Ardennen en de Eifel.
De weersverwachting is redelijk, af een toe kunnen we een buitje regen verwachten, maar voor het grootste deel van de dag zal het droog blijven.
Route Bolsward Houtem.
Het eerste gedeelte tot aan Lemmer gaan we nog min of meer binnen door via de Jeltewei (N354) van Sneek tot de A6 nabij Lemmer. Vanaf hier gaat de communicatie op de muziek en volgen we de A6, de N50 langs Kampen, de A50 voorbij Zwolle tot de A73 bij Nijmegen en dan bij Wijchen gaan we van de grote weg af voor het leukere sturen.
We gaan via de N324 naar Nederasselt, waar we de Maas oversteken via de oude John S. Thompson brug naar Grave. Dit is tevens de grens tussen Gelderland en Noord-Brabant. En wij maar denken dat we al in Limburg waren.
Naar wij later in het hotel hoorde zijn daardoor de meeste benzine stations in Zuid-Limburg gesloten. Een klein gedeelte van de geplande route gaat door België, waar de benzine weer aanmerkelijk goedkoper is dan in Nederland.
Bij Maaseik verlaten we België weer en steken we het Juliana kanaal en de Maas weer over richting Sittard. Het zijn niet de kleinste wegen die we naar het zuiden rijden, maar toch een stuk beter dan de grote weg. De route meandert niet zoals we eigenlijk verwachte met de Maas mee. Het is wel een aaneenschakeling van verschillende landschappen en veel kleine dorpen en gemeenschappen.
Rondrit Zuid-Limburg
Het Gerlachusputje.
Het Gerlachusputje of Gerlachusbron is een waterput in de buurtschap Sint Gerlach van Houthem in de Nederlands Zuid-Limburgse gemeente Valkenburg aan de Geul.
De put behoort tot het landgoed van Château St. Gerlach. De put staat in het midden van een vierkant grasveldje dat omgeven wordt door een haag. Ze ligt aan de rand van het natuurgebied Ingendael.
De put is een rijksmonument.
Het Gerlachsputje ligt in de tuin achter het hotel waar wij verbleven. Het is dat de eigenaar ons hier op attendeerde, anders hadden wij dit waarschijnlijk nooit opgemerkt. Hooguit gedacht wat een vreemd bouwwerk voor in je tuin.
Na een goed en relaxt ontbijt gaan we beginnen aan een mooie, maar ook hier en daar lastige route. We rijden deze route bewust op vrijdag, dit in verband met de verwachte drukte in het weekend van fietsers en motorrijders in dit gebied. De route hebben we gedownload van het internet en ook hier een kleine les.
Als je een route download kijk dan wel of hij voor motorrijders is. Deze komt dan wel van een motor site af, maar is gemaakt via de knooppunten routes voor fietsers.
Op zich geen probleem, maar we hadden hem even moeten bewerken. De vele via punten in de route maakt dat de Tomtom snel herbereken en de dan dichtstbijzijnde via punten zoekt die niet direct in het verloop van de route zit. Is wel mee te leven, de tomtom is immers een hulpmiddel en op de kaart is wel te volgen waar je heen wilt rijden.
Route door Zuid-Limburg
Drie landen tocht.
De laatse tocht.
Na een goed ontbijt met voldoende koffie zijn we gereed voor de "Drie landen Tocht". Het weer is redelijk (fris), droog met af en toe de zon. We zijn voorbereid op de slechtere wegen in de Belgische Ardennen, maar dat pakt anders uit. Eerst maar een stukje over de Limburgse landwegen richting de grens met België.
In Duitsland mag je tegenwoordig geen dash-cam of action-cam meer voeren in verband met de privicy wetgeving alhier, vandaar dat er van dit mooie gedeelte van de route geen bewegende beelden zijn.
Drie landen route
We volgen de route via de Tom-Tom en rijden weer over extreem smalle wegen in Zuid-Limburg. Het ene na het andere pittoreske plaatsje volgt elkaar op naar de grens met België. En zoals dat tegenwoordig in Europa gebeurt, moet je via binnen wegen goed opletten wanneer je de passeerd. Aanders zit je al in België voor je het weet.
Wat onmiddellijk opvalt zijn de gladde strakke wegen. De laatste keer dat ik hier was waren de N wegen verschrikkelijk slecht. Deze wegen zijn voor een aanzienlijk deel vernieuwd en van circuit kwaliteit. Overigens is de gelegitimeerde topsnelheid hier wel 70 km. per uur. Het is aan te raden om weer eens naar de Belgische Ardennen te gaan in het voorjaar voor een korte motor vakantie. Over het algemeen zijn de wegen sterk verbeterd en aan de omgeving ligt het ook niet.
Tot aan Verviers zijn het allemaal mooie kronkel wegen en de afdaling in Verviers was het vorige jaar nog afgesloten, maar is nu weer open zodat je niet de hele stad door hoeft te crossen om richting Duitsland te gaan. Dit laatste stuk is een lange rechte N weg dwars door het bos.
We stoppen vlak voor de grens en genieten van een (corona proef zelf mee genomen) bak koffie. De action-cam haal ik voor de zekerheid maar van de motor af.
Over het toeren in het Duitse grensgebied van de Eiffel hoef ik niet uit te wijden, dat is gewoon super. Tegenwoordig wel met een kleine s zoals wij zouden ontdekken. Na onze tweede pauze was het al opgevallen dat er wat Politzei op de been was om het geluid van motoren op te meten. Voor ons geen probleem denken wij we voldoen aan de gestelde normen.
Maar dan worden we op een mooie weg met veel bochten aangehouden en langs de kant van de weg gezet. Het blijkt dat je op deze weg niet met de motor mag rijden in de weekenden en tijdens vakanties. We hadden wel een bordje langs de kant van de weg gezien, maar dat was naar wij dachten voor de zij wegen. NIET DUS!
Oké geen probleem, je kan er van vinden wat je wilt maar we zijn fout dus accepteren de gevolgen. Het was wel een deuk in mijn ego, daar ik sinds ik een motor rijbewijs heb (1975) nog nooit een bekeuring op de motor heb ontvangen. (Had wel mogelijk geweest natuurlijk).
Nadat de vriendelijke veldwachters ons het probleem hadden uitgelegd en onze motoren belangstellend hadden gecontroleerd was de conclusie dat de enige overtreding het verbod bord was.
Er werd besloten dat we samen maar één bekeuring kregen. Dus ieder een halve bekeuring. Er fideel natuurlijk. Direct afrekenen via de mobiel en klaar. Totale onkosten €20.- en we mochten onze route gewoon uitrijden daar we al een bekeuring op zak hadden. Als we nog een keer zouden worden aangehouden hoefden we alleen het bonnetje van onze bekeuring te laten zien en konden we onze weg vervolgen.
Onze conclusie is dus, met een boete van €10.- opzak kun je dus op alle voor motoren gesloten wegen gewoon rijden in Duitsland. Een soort van tol zeg maar.
Het zou niet bij deze bekeuring blijven bleek na thuiskomst, we zijn ook nog een keer geflitst voor te hard rijden en dat was een bekeuring van €15.- per persoon. Zo zie je maar eerst nooit bekeurd en dan twee keer op één dag.
We volgen de route weer naar België en rijden van de Belgische kant de Vaalserberg op. Nog een bak koffie met appeltaart en dan terug naar het hotel.
Een enerverende mooie route met hier en daar wat dingen waar we in het vervolg rekening mee moeten houden. De controles op geluidsoverlast zijn zowel in België als in Duitsland streng. Bij overschrijding kan je de motor laten staan.
De terugreis is synoniem aan de heenreis, we rijden tot aan Arnhem min of meer binnendoor en gaan dan via de grote weg naar huis. Leuk weekend met een aardig hotel. Wel zullen we de volgende keer zelf boeken, dan ben je goedkoper uit en kan je een kamer kiezen die je beter bevalt. Voor dit weekend prima.
